On beşinci yüzyıl Türk alim, edib ve tasavvuf büyüklerinden. Gelibolu’ da yaşadı ve orada vefat etti.

Babası Salih, katiplik yaptığından, oğulları Muhammediyye kitabının yazarı Mehmed ve Ahmed Bican “Yazıcıoğlu” diye şöhret buldular.

Ahmed Bican, hocası Hacı Bayram-ı Veli'nin ”Bayramiye” yoluna mensub olup, dinine çok bağlı idi. Mensubu olduğu yolun icabı çok riyazet çekti. Vücudu çok zayıf olduğu için “Bican=cansız” lakabı takıldı.

En meşhur eseri, Envar’ül-Aşıkin'dir. Bu eseri, kardeşi Muhammed’in Arabi olarak yazdığı Megarib-üz-Zeman kitabının tercümesidir. Türklerin en çok okuduğu eserlerdendir. İstanbul’da, Kazan’da, Mısır’da ve daha birçok yerde tekrar tekrar basılmıştır.

Ravdat’ül-Ervah, adındaki Türkçe kitabı Peygamberlerin (aleyhimüsselam) hayatlarını anlatır. Dürr-i Meknun, Munteha’t-Taleb adında iki eseri daha vardır.

Ahmed Bican, kozmoğrafya ilmini de öğrenmiş olup, Acaib-ül-Mahlukat adında kıymetli bir eser yazdı.