Alm. Deklamatorik (m), Rhetorik (m), Fr. Rhétorique (f), Eloquence (f), İng. Rhaotoric, Eloquence. Bir manayı çeşitli şekillerde anlatma yollarını öğreten ilim. Belagat ilminin; hakikat, mecaz, kinaye, teşbih, istiare gibi bahislerini öğreten kısmı.

Beyan ilminde mana inceliği esas olmakla beraber, lafzın (sözün) manaya delaletinin açık olması da şarttır.

Konuşan kimsenin maksad ve niyeti içinde bulunan tek mana ifade etmek üzere, birbirinden izah dereceleri farklı kelimeler mevcuttur. Beyan ilmi, delaletteki bu izah dereceleri içinde her biriyle ifade edilebilme melekesini kazandırır.