Kur’an-ı kerîmin ilk sûresi. Mekke-i mükerremede nâzil oldu (indi). Yedi âyet-i kerîmedir.Kur’ân-ı kerîme onunla başlandığı için Fâtihat-ül-kitab denmiştir. Fâtiha sûresi veya yalnız olarak El-Fâtiha yâhut Fâtiha da denir. Başka isimleri de vardır.Kur’ân-ı kerîmin aslı olduğu için Ümmü-ül-Kur’ân; Kur’ân-ı kerîmdeki bütün mânâları içerisinde bulundurduğu için El-Esâs; bu kadar derin ve geniş mânâları taşıdığı için Sûret-ül-Kenz, Sûret-ül-Vâfiye, Sûret-ül-Kâfiye; içerisinde hamd, şükür ve duâ bulunduğu için, Sûret-ül-Hamd, Sûret-üş-Şükr, Sûret-üd-Duâ da denir. Halk arasında daha çok El-hâm diye yanlış ve eksik telâffuzla söylenir.Yine namazın her rek’atinde okunduğu için Sûret-üs-Salât, şifâ olduğu için Sûret-üş-Şâfiye, Sûret-uş-Şifâ, yedi âyet-i kerîme olduğu için de Es-Seb-ül-Mesâni denilmiştir.

Fâtiha sûresini okumak, hastalıklara şifâdır.Peygamber efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem üç türlü ilâç kullanırdı: Kur’ân-ı kerîm ve duâ okurdu. Fen ile bulunan ilâçları kullanırdı. Yâhut her iki kısmı karışık kullanırdı. “Kur’an-ı kerîmden şifâ beklemeyene şifâ nasîb olmaz.” buyururdu. Fâtiha sûresi hakkında da; “O her türlü hastalığa şifâdır” buyurmuştur. Fakat, şifâ hâsıl olması için okuyanın ve hastanın buna inanması lâzımdır.