Alm. Kardinal (m), Fr. Cardinal (m), İng. Cardinal. Hıristiyanlıktaki Katolik mezhebi reisini seçen meclisin azası olan başpapazların herbiri. Bu ünvânı taşıyanlar kardinaller meclisini meydana getirirler. Vekil kardinal tâbiri Roma piskoposluğu vazîfesinde, papaya vekâlet eden kardinal için kullanılır.

Hıristiyanların din adamlarına “prétre”, yâni “papaz ve keşiş” denir. Ortodoksların en büyüğüne “patrik”, orta derecelerdeki papazlara “pasteur” denir. İncil okuyucularına “kıssîs”, kıssîsin üst derecesine “üskûf” ismi verilir. Bunlar bizdeki müftî karşılığıdır. Üskûflerin yüksek derecesindekilere “evéque” veya “piskopos”, daha yükseklerine “arşövek” veya “metropolit” veya “matran” adı verilir. Bunlar kâdıları, yâni hâkimleridir. Kilisede âyin yaptıranlara “cosilik”, aşağı derecedekilere “curé” veya “şemmâs” ve kilise hizmetçilerine “ermite” veyâ “şemâmise” denir. Yalnız ibâdetle meşgûl olanlara“râhip” denir. Papa Roma’dadır. Bundan sonrakiler“kardinal” diye tanınır.

Eski Roma’da bu ünvan, papanın en mühim müşâvirleri olan piskopos ve râhiplere verilmekte idi. Târihteki zaman içinde nüfuzları çok artmış ve papanın tek seçicileri olmuşlardır. Kardinal olmak için papaz olmak şarttır. Kardinaller, kral âilesindeki prenslerle aynı seviyede tutulmuşlardır.

Kardinallik, bütünüyle kilise hukûkuna dayanır. Kilise hukûku kardinallerin vazîfesini şöyle târif eder: “Kardinaller, papalığın senatosunu teşkil ederler. Katolik kilisesinin idâresinde onun başlıca müşâvir ve yardımcılarıdır.”

Yeni kardinal atama papanın yetkisindedir. Papa kardinallerden meydana gelen bir toplantıda yeni kardinallerin adlarını açıklar. 1586’da Birinci Sıxtus kardinal sayısını yetmişle sınırladı. Bunlardan altısı kardinal piskopos, ellisi kardinal papaz on dördü kardinal diyakozdu. Yirmi üçüncü Johannes’in bu kısıtlamayı kaldırmasından sonra kardinal sayısı yüz’ü aştı. Papanın seçiminden sonra halka açık bir törenle kardinallere kardinallik simgeleri olan kırmızı başlıkla yüzük takılır.