(1799 Moskova, Rus Çarlığı - 1837 Petersburg, Rus Çarlığı) Rus şairi. Çağdaş Rus edebiyat dilinin kurucusudur. Soylu bir aileden gelmektedir. Özgür düşüncelerinden dolayı iki kez sürgüne gönderilen şair, sürgün yıllarını Bessarabya (bugünkü Moldova) ve Kafkasya'da geçirdi. Bu yıllar şairin birçok esere imza attığı yıllardı. Bu dönem yapıtları arasında, Kafkasya Esiri, Çingeneler, Bahçesaray Çeşmesi destanları ve Rus edebiyatının en değerli lirik şiirleri vardır.

Puşkin'in en ünlü yapıtlarından biri olan Yevgeni Onegin adındaki manzum romanının bazı bölümleri de bu dönemin ürünüdür. Şair romanı yedi yılda (1823-1831) yazdı ve ayrı ayrı bölümlerini kitap hâlinde yayınladı. "Atyana'nın Onegin'e Mektubu, romanın 1827'de yayınlanan 3. bölümünde yer aldı ve Yevgeni Onegin'in birçok satırı gibi, ayrı bir şiir olarak, hatta dünyanın en güzel aşk şiirlerinden biri olarak görüldü.

Puşkin'in yaratıcılığı, küçük yaşlarda yazmaya başladığı aşk şiirlerinden, romantizmden gerçekçiliğe doğru geniş bir yol izlemiştir. Şair 19. yüzyıl Rus edebiyatında çok önemli konuları işlemesi bakımından bir ilktir. Tarihin akışı içinde, halkın yeri, toplumsal bir varlık olarak insan, birey ve devlet ilişkisi, küçük insanın yazgısı, paranın insan üzerindeki etkisi, aşk, yaratıcılık ve ölüm sorunları onun yapıtlarının temel konularıydı. Puşkin 1837 yılında Fransız asıllı d'Anthes ile girdiği düelloda hayatını yitirdi.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Boris Godunov (1825), Yevgeni Onegin (1823-1831), Tunç Süvari Poemi (1833), Bielkin Hikâyeleri (1830), Maça kızı (1833), Mozart ve Salieri, Taş Misafir.