Edip Ahmet Yükneki'nin, Doğu Türkçesini kullanarak, şiir kalıbında, dörtlükler biçiminde yazdığı bir eserdir. "Gerçeklerin Eşiği" anlamına gelen öğretici nitelikte bir kitaptır. Dörtlüklerin uyakları, halk şiiri örneklerinde olduğu gibidir. Yazıldığı yer ve yıl bilinmemektedir.

Kitabın giriş bölümünde halife ve devlet büyükleri övülmüştür. Asıl bölümde de bilimin yararları, cahilliğin zararları, dilini tutmanın gerekliliği, cimriliğin kötülüğü, dünyanın dönekliği, cömertliğin iyiliği anlatılmıştır. Alçak gönüllülük ve kibirlilik karşılaştırılmış, tutkudan, iyi huylardan ve dönemin kötü oluşundan söz edilmiştir. Son söz bölümünde yazar, kitabın amacının öğüt vermek olduğunu belirtip okuyanların kendisi için dua etmesini istemiştir.

Kitap, her ne kadar Doğu Türkçesi ile yazılmış olsa da çok sayıda Arapça sözcük kullanılmış, kitabın içine yer yer ayetler, hadisler, Arapça dizeler yerleştirilmiştir.