on beşinci yüzyıl Osmanlı tekke şâiridir. Asıl adı İsmâil’dir. Niğde’de doğdu. Doğum târihi bilinmemektedir. Hayâtı hakkında fazla bilgi yoktur. Cemal Halvetî ile birlikte Erzincanlı Şeyh Behâeddîn’in halîfesi oldu. Bâzı kaynaklarda Karaman’da vefât ettiği kaydedilmekte ise de, türbesi Niğde’nin Yenice Mahallesindedir.

Şiirlerinde Yûnus Emre’nin tesiri görülür. Münâcaat, na’t, kasîde, gazel, mesnevî türünde çok sayıda tasavvuf şiiri yazdı. Aruz vezni ile yazmasına rağmen halkın anlayabileceği bir dil kullanmıştır. İlâhileri, kendisinin tanınmasına ve şöhret sâhibi olmasına daha etkili olmuştur. Kırım, Kazan ve Taşkent ve Özbek Türkleri arasında sevilerek okunmuştur. 2371 beyitlik bir Dîvân’ı bulunmaktadır. 1475 senesinde Karaman’da vefât etmiştir.

Bakın ey cân ü dil gözün açanlar
Bekâ mülki fenâ ilden seçenler

Hani şol dünyâya mağrûr olanlar
Hani şol menzile konup göçenler

Hani şol illeri bizüm diyenler
Hani şol yerleri eküp biçenler

Hani şol kal’alar, burçlar yapanlar
Hani anda durup yiyüp, içenler

Kemâl Ümmî, sen ol Hak’dan yana kaç
Kaçan (ne zaman) kurtulur ölümden kaçanlar