Genellikle birinci, ikinci ve dördüncü dizeleri uyaklı olan, daha çok hecenin yedili ölçüsüyle söylenen anonim halk şiiri. Türk halk edebiyatının en yaygın şiir türüdür. Yalnızca Anadolu'nun her yerinde değil, aynı zamanda Trakya'da, Azerbaycan'da Kırım Tatarları, Irak Türkmenleri ve Besarabya Gagavuzları arasında da değişik adlarla yaygın olarak kullanılan bir türdür. Genellikle düğün, ölüm, ayrılık, buluşma, gurbet vb olaylar karşısındaki yoğun duygu ve dilekleri yansıtmak için kullanılan bir araçtır. Türkiye'nin birçok yöresinde mâni söylemek için "mâni düzmek", "mâni yakmak" ya da "mâni atmak" deyimleri kullanılır.