1992 yılında Brezilya'nın başkenti Rio'da toplanan Dünya Çevre Zirvesi'nde "Çevre ve Gelişme Üzerine Rio Bildirisi" yayımlanmıştır. "Rio Deklârasyonu" olarak bilinen bu bildiride, çevre kirliliği karşısında dünya devletlerinin yerine getirmek zorunda oldukları temel ilkeler açıklanmıştır.

Rio Dünya Zirvesi'nde yayımlanan "Çevre ve Gelişme Üzerine Rio Bildirisi"nin sadeleştirilmiş ve kısaltılmış bazı maddeleri şunlardır:

İLKE 1

İnsanlar sürdürülebilir kalkınma çabalarının merkezini oluşturur. İnsanlar doğa ile uyum içinde, sağlıklı ve verimli bir yaşam sahibi olma hakkına sahiptir.

İLKE 2

Birleşmiş Milletler Kuruluş Senedi ve uluslar arası hukuk kurallarına göre; ülkeler, egemenlik hakları çerçevesinde kendi doğal kaynaklarını kullanır ve çevre politikalarını oluştururlar. Ancak devletler bu eylemleri sırasında kendi egemenlik sınırları dışındaki bölgelerin ve ülkelerin çevresine zarar vermeme sorumluluğunu da taşırlar.

İLKE 3

Kalkınma hakkı, şimdiki ve gelecekteki kuşakların çevresel ve kalkınma ihtiyaçlarını adaletli bir şekilde karşılamalıdır.

İLKE 4

Sürdürülebilir kalkınma şekli yaratmak amacıyla çevre koruma, kalkınma sürecinin bir parçası olarak görülmeli ve hiçbir zaman ondan ayrı düşünülmemelidir.

İLKE 6

Az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelere, özel öncelik tanınmalıdır.

İLKE 7

Devletler, dünya ekosisteminin sağlığı ve bütünlüğünün korunması konusunda evrensel bir ortaklık ruhuyla iş birliğine gitmelidirler.

İLKE 9

Devletler, bilimsel ve teknolojik bilgi alışverişiyle, bu yeni ve yaratıcı teknolojilerin kalkınma, uyarlanma ve aktarılması konularında iş birliğiyle korumacı kalkınmayı güçlendirmelidirler.

İLKE 11

Devletler çevre konularında etkili yasal düzenlemeler getirirler. Çevresel standartlar, amaca yönelik yönetim ve öncelikler çevre ve kalkınma şartlarını yansıtmalıdır. Bazı ülkeler tarafından konulan standartlar, diğer bazı ülkelerde haksız ve uygun olmayan sosyal ve ekonomik sonuçlar doğurabilir.

İLKE 12

Devletler, tüm devletlerde ekonomik büyüme ve sürdürülebilir kalkınma sağlayacak, destekleyici ve açık uluslar arası bir ekonomik sistemin geliştirilmesinde ve çevre sorunlarının daha iyi belirlenmesi amacıyla iş birliğine gitmelidirler.

İLKE 13

Devletler, kirlenme veya çevresel zararın kurbanları için sorumluluk ve bedel konusunda ulusal yasalar hazırlamalıdırlar.

İLKE 14

Devletler, şiddetli çevre zararlarına neden olan veya insan sağlığına zararlı olarak görülen madde ve faaliyetlerin diğer ülkelere taşınmasının önüne geçilmesi konusunda etkili bir iş birliğine gitmelidirler.

İLKE 16

Ulusal otoriteler, çevre masraflarının içeriden karşılanmasına ve ekonomik gereçlerin geliştirilmesine, çevreyi kirletenin masrafları karşılaması prensibiyle gayret etmelidirler. Bunun, toplumsal ihtiyaçların ve uluslar arası ticaret ve yatırımların şeklini ve akışını bozmamasına dikkat edilmelidir.

İLKE 18

Doğal bir felâketle karşı karşıya olan veya ani zararlı sonuçlar yaratabilecek herhangi bir acil çevre sorununa sahip devletlere, uluslar arası topluluk tarafından her türlü yardım yapılmalıdır.

İLKE 19

Devletler, muhtemel olarak önemli iç çevre sorunlarından etkilenebilecek olan ülkelere, samimiyetle ve zamanında bildirme yapmalı ve gerekli her türlü bilgiyi sağlamalıdırlar.

İLKE 20

Kadınlar, çevresel idare ve kalkınmada hayati bir göreve sahiptirler. Bu sebepten onların tam katılımları, sürdürülebilir kalkınmanın sağlanmasında bir temel oluşturur.

İLKE 21

Genç insanların yaratıcılıklarının, ideallerinin ve cesaretlerinin harekete geçirilmesi, hepimiz için daha iyi bir gelecek, sürdürülebilir kalkınma ve genel bir ortaklığın ilerlemesini sağlayacaktır.

İLKE 25

Barış, kalkınma ve çevre koruma birbirinden ayrılamaz ve bağımsızlardır.

İLKE 26

Devletler, çevre konulu tüm anlaşmazlıklarını barışçıl ve Birleşmiş Milletler imtiyazı ile uyum içinde çözümlemelidirler.

İLKE 27

Devletler ve insanlar iyi niyet ve ortaklık ruhuyla bu bildirgenin hazırlanmasında ve sürdürülebilir kalkınma alanındaki uluslar arası hukuk kalkındırma çalışmalarında iş birliğine gitmelidirler.