Alm. Wurst (f), Fr. Saucisse (f), İng. Sausage. Kıyılıp içine baharat katılarak yoğrulan etin, kurutulmuş sığır ince barsağına doldurulmasıyla yapılan bir çeşit yiyecek. Dünyâ standartlarında sucuk; “Kuru ve yarı kuru fermente bir sosistir.” şeklinde târif edilir. Gerçekten de sucuk lâktik asit (süt asidi) bakterilerince olgunlaştırılan bir et mâmülüdür. Sucuk yapımında manda ve sığır eti kullanılır. Bunların içine bâzan koyun eti de katılır. Lezzet ve görünümün düzeltilmesi için kuyruk yağı da ilâve edilir.

İstanbul tipi 20 kg sucuk için gerekli malzeme: 20 kg sığır eti, 2 kg koyun kuyruk yağı, 140 gr kimyon, 10 gr tarçın, 10 gr zencefil, 1 gr nitrat veya nitrit, 10 gr yenibahar, 200 gr sarmısak. Bu malzeme et ve yağ karışımına katıldıktan sonra iyice karıştırılır ve yoğrulur. 10-12 saat kadar dinlendirilir. Sonra sığır ince barsağı veya sentetik kılıfa doldurulur ve uygun aralıklarla sicimle boğularak sıkıca bağlanır, kurutulur. Sucuğa karakteristik tadını veren baharat kimyondur. Ayrıca lâktik asit de bu tatta tesirlidir. Türkiye’de yapılan sucuklara lâktik asit bakterileri kültürü katılmamakta, sucuk yapımında kullanılan malzemeden ve havadan bu madde kendiliğinden tesâdüfen bulaşmaktadır. Sucuğun formülü standart olmayıp bölge halkı isteklerine göre değişir.

Avrupa ve diğer memleketlerde bizdeki sucuğa benzeyen yiyecekler yapılmaktadır.

Sucuk çeşitleri: Pişmiş sucuklar, pişmemiş (çiğ sucuklar), yumuşak sucuklar, nebati sucuklar, jelatin sucuklar.

Anadolu’da pekmez şırası ve cevizden yapılan içli pestillere de cevizli sucuk adı verilir. Bunları yapmak için: Cevizler ayıklanarak ikiye bölünür ve iplere dizilir. Tek veya çift dizi hâlinde sopaya bağlanır. Hazırlanan üzüm pestili bulamacına batırılıp çıkarılır. Güneşte kurutulduktan sonra, tekrar bulamaca batırılır. Eğer kalın sucuk yapılmak isteniyorsa bulamaca batırma işlemine devam edilir veya özel kalıplara ceviz ve üzüm pestil bulamacı dökülür.