Çeşitli inanç sistemlerinde doğüstü ve olağanüstü nitelikleri, güçleri olan yetkin bir öz olarak en yüksek varlık. Tanrı konusunda üç temel anlayış vardır.

Tanrılar ya da tanrısal güçler çokluğunun kabul edildiği çoktanrıcılık (politeizm). Bir tek Tanrısal olan vardır, bu da evrenle aynı şeydir görüşünün savunulduğu tüm tanrıcılık (panteizm). Yaratıcı Tanrı, evrenin nedeni, başlatıcısı olarak Tanrı'nın kabul edildiği Tek tanrıcılık (Monoteizm).

Tanrı yalnızca evrenin nedeni, başlatıcısı olarak anlaşılıp da, her zaman etkileyen bir Tanrı söz konusu değilse, buna yaratancılık (deizm) denir. Bütün bu anlayışların karşısında Tanrıtanımazlık yani ateizm vardır. Felsefedeki ve Tanrıbilimdeki Tanrı anlayışları arasındaki temel ayrılıklar Tanrı'ya giden yolun nerede olduğu ya da nerede aranması gerektiği sorusundan doğar. Tanrıya giden yol spekülâtif düşünme aracılığıyla dünya üzerinden geçebilir; Tanrı ilk neden, son erek, en yüksek, en yetkin varlık, öncesiz-sonrasız anlam temeli, koşulsuz ve saltık olan diye anlaşılır.

Tanrı, gizemsel yaşantıda, ruhun arınmış içtenliğinde bulunur. Bu yaşantıda ruh ve Tanrı karşıtlığı aşılarak ortadan kaldırılır. Tanrıya götüren bir yol da somut açınlamadır (vahiy). Burada Tanrı, evrensel ya da tarihsel ve kişisel bir biçimde (ya da aynı zamanda her iki biçimde) yaratıcı, temellendirilemez bir ‘her şeye gücü yeten' olarak bulunmaktadır. Hristiyanlıkta Tanrı, İsa.'nın kişiliğinde insan biçiminde görünür, Müslümanlıktaysa, elçisi olan Muhammed'e Kuran'ı indirmiştir.