Doğu Anadolu Bölgesi'nin kuzeybatı köşesinde yer alır. Yüz ölçümü 11 903 km2, nüfusu 316 841 (2000), il plâka kodu 24'tür. İlçeleri; Merkez, Çayırlı, İliç, Kemah, Kemaliye, Otlukbeli, Rafahiye, Tercan ve Üzümlü'dür.

Türkiye'nin birinci derece deprem kuşağında yer alan Erzincan, Kuzey Anadolu fay hattının çok etkin bir bölümü olan Erzincan Ovas' içindedir. İl topraklarının büyük bir bölümü engebelidir. En önemli dağları, Palandöken, Munzur, Köse, Otlukbeli ve Esence dağlarıdır. Bölgede bulunan en önemli ovalar, Erzincan ve Tercan Ovaları'dır. Bu ovalar Karasu Irmağı tarafından sulanır. İlin en önemli tarım alanlarıdır. Erzincan'ın tek gölü Tercan Baraj Gölü'dür. Erzincan şiddetli kara iklimin etkisi altındadır. Kışlar çok uzun ve sert geçer. Yaz aylarıysa kısa ve sıcaktır. Doğal bitki örtüsü bozkırdır. Yükseklere çıkıldıkça ormanlık alanlar artar.

Halkın yarıdan fazla bir kısmı kırsal kesimde yaşar. En önemli gelir kaynağı tarım ve tarıma dayalı sanayidir. Yetiştirilen başlıca ürünler, şeker pancarı, buğday, arpa, soğan, patates, çavdar ve baklagiller, domates, elma, hıyar, armut, zerdali, üzüm ve kayısıdır. Çekirdeksiz duttan yapılan pekmez ve pestiller oldukça ünlüdür. Dağların yüksek kesimlerinde hayvancılık yapılır. En çok koyun ve kıl keçisi yetiştirilir. Bu hayvanlardan tereyağı ve tulum peyniri üretimi yapılır. Geleneksel olarak halıcılık ve bakırcılıkla uğraşılır. Küçük sanayisi gelişmiştir. İlde bulunan başlıca sanayi kuruluşları, asbest boru, yem, şeker, iplik, pamuklu dokuma ve et ürünleri fabrikalarıdır.

Yer altı kaynakları açısından oldukça zengindir. Çıkarılan başlıca madenler, demir, manganez, krom, linyit ve kaya tuzudur.

Erzincan ili son bin yıl içinde 11 büyük deprem geçirmiştir. Her depremde yıkılan kent yeniden kurulmuştur. 26-27 Aralık 1939 gecesi geçirdiği deprem dünyanın en şiddetli depremlerindendir. Bu depremde 32 962 kişi hayatını kaybetmiş ve yüz bin kişi de yaralanmıştır. Tümüyle yıkılan Erzincan kenti daha sonra yeniden kurulmuştur.