(1910 Paris, Fransa - 1986 Paris, Fransa) Fransız roman ve oyun yazarı. Evlilik dışı bir çocuk olarak doğdu. On beş yaşındayken ıslah evine girdi. Bir süre sonra oradan kaçarak yabancılar evine sığındı. Ama oradan da kaçtı. Dokuz ülke dolaştı. On beş ad değiştirdi. On üç kez hapis cezasına çarptırıldı ve beş ülkeden sınır dışı edildi.

1942 yılında Paris'te kitapçılık yapmaya başladı. Aynı yıl hapse girdi ve hapiste ilk romanı Çiçeklerin Meryem Anası'nı yazarak bir katile adadı. Romanında sapıklar ve katillerden oluşan yer altı dünyasının çok canlı bir betimlemesini yapmıştı. Bu romanın etkili gerçekçiliği üzerine dönemin ünlü yazarları cumhurbaşkanına başvurarak Genet'in affını kabul ettirdiler. Hapisten çıkınca Fransa, İtalya ve ABD'ye gitti.

Genet, yapıtlarında gerçekle düşün birbirinin içinde eridiği bir dünya kurmuştur. Yapıtlarında her devinimi, ayrıntılı biçimde, bir tören anlatılıyormuşçasına sergiledi. Tüm yapıtlarında ana tema olarak kötülüğü işledi. İlk romanı olan Çiçeklerin Meryem Anası'nda öykü örgüsünü değişik zaman ve olay düzeyleri üzerine kurdu. Son derece kaba bir dille yazdığı pasajları alabildiğine duyarlı cümleler ve bölümler izledi. Bazı eleştirmenlere göre Çiçeklerin Meryem Anası yüzyılımızın en önemli romanlarından biri oldu.

İkinci romanını Gülün Mucizesi adıyla hapishane anılarına dayanarak otobiyografik türde yazdı. Dördüncü romanında nesnel bir anlatıma ulaştı. Özellikle Hizmetçiler ve Balkon adlı tek perdelik oyunlarıyla tiyatro yazarlığı alanında da büyük ün yaptı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Şiir kitapları; Le Condamne Amort (1942), La Galere (1945), Un Chant D'amour (1946), Le Pecheur du Suquet (1953), Le Funambule (1966); roman ve öyküleri; Çiçeklerin Meryem Anası (1944), Gülün Mucizesi (1946), Cenaze Töreni (1947), Querelle de Brest (1947), Bir Hırsızın Güncesi (1948), Suçlu Çocuk (1949); tiyatro oyunları; Hizmetçiler (1947), Gözaltı (1949), Balkon (1956), Zenciler (1958), Paravanlar (1959).