Anadolu'nun orta kesiminde yer alan il. 28 488km2lik yüz ölçümüyle Türkiye'nin üçüncü büyük kentidir. Nüfusu 755 091 kişi (2000), il plâka kodu 58'dir. İlçeleri; Merkez, Akıncılar, Altınyayla, Divriği, Doğanşar, Gemerek, Gölova, Gürün, Hafif, İmranlı, Kangal, Koyuhisar, Suşehri, Şarkışla, Ulaş, Yıldızeli ve Zara'dır.

İl topraklarının yaklaşık yarısı dağlardan, diğer yarısı da yüksek yaylalardan oluşur. Kuzey kesimini Kuzey Anadolu Dağları, doğusunu Doğu Toroslar, orta kesimini Orta Toroslar, batısını da Çamlıbel, İncebel ve Akdağlar engebelendirir. En önemli dağları Kızıldağ, Kösedağı, Tekelidağ, Asmalıdağ, Dumanlıdağ, Yıldız Dağı, Gürlevik Dağı ve Tecer Dağı'dır. İlin en yüksek noktası 3025 metreyle Peynirlitepe'dir. İldeki yüksek düzlüklerin başlıcaları Uzunyayla ve Meraküm Yaylası'dır. İldeki başlıca akarsular, Yeşilırmak ve Kelkit Irmağı ile Kızıldağ'ın yamaçlarından kaynaklanarak ilde kuzeydoğu-güneybatı doğrultusunda akan Kızılırmak'tır.

Sivas'ta, doğal bitki örtüsü step görünümündedir. Sivas il topraklarında doğan akarsular, Kızılırmak'a karışarak, Karadeniz, Basra Körfezi ve Akdeniz'e dökülür. Başlıca gölleri, Tödürge Gölü ve Hafik Gölü'dür. Bu göllerin suları tuzludur. Kuzey ve güney kısımları Akdeniz ikliminin etkisi altında olmasına karşın, genelde sert kara iklimi egemendir. Ormanlık alan açısından ülkenin en yoksul illerinden birisidir. Dağlık alanlarda çam topluluklarına, akarsu boylarında kavak ağaçlarına rastlanır.

Kışların sert geçmesinden ve ekime elverişli arazinin az olmasından dolayı tarım gelişmemiştir. Yetiştirilen başlıca ürünler, buğday, şeker pancarı, arpa, patates, çavdar, yulaf, kavun ve karpuzdur. Halkın en önemli geçim kaynağı hayvancılıktır. Çok miktarda koyun yetiştirilir. En önemli hayvansal ürünleri, et, süt ve deridir. Ayrıca arıcılık da oldukça yaygındır. Tarım ve sanayinin gelişmemiş olması, il halkının göç etmesine neden olmuştur. En önemli sanayi kuruluşu, Devlet Demir Yolları İşletmesine bağlı olan vagon üretimidir. Yer altı kaynakları açısından oldukça zengindir. Gümüş, demir, linyit ve manganez yatakları vardır. Türkiye'nin demir gereksiniminin önemli bir bölümü Divriği'den sağlanır.

Tarihi çok eski yıllara dayalı olan Sivas, önemli bir ulaşım ve konaklama merkezi olmuştur. O yıllardan kalma birçok tarihsel anıtı barındırır. Ayrıca Kurtuluş Savaşı sırasında da çok önemli bir yere sahip olmuştur. Geleneksel el sanatları çok ünlüdür. Özellikle halı, kilim ve dokumacılık, bakırcılık, çubukçuluk ve bıçakçılık çok önemlidir. Pir Sultan Abdal, aşık Veysel, Hasan Hüseyin (Korkmazgil) gibi birçok ünlü ozan bu ilde yetişmiştir.

İLGİ ÇEKİCİ YERLER:

Fidanlık ve Eğriçimen Orman İçi Dinlenme Yerleri, Sıcakçermik, Soğukçermik ve Balıklıçermik, Divriği Kalesi, Sivas Ulu Camisi, Divriği Ulu Camisi ve Dârüşşifası, İzzeddin Keykâvus Dârüşşifası, Gök Medrese (Sahibiye Medresesi), Buruciye Medresesi ve Çifte Minareli Medrese, Meydan Kale (Sivas), Ali Ağa, Ali Baba ve Kale (Divriği) camileri, Ahi Emir Ahmet, Kadı Burhaneddin, ve Abdülvahap Gazi türbeleri, Güdük Minare (Şeyh Hasan Bey Türbesi), Sitte Melik ve Kameriddin kümbetleri, Boğazköprü, Eğriköprü, Kesikköprü ve Şahruh Köprüsü, Behram Paşa Hanı, Meydan Hamamı, Sivas Müzesi, Sivas 4 Eylül Atatürk Müzesi.